نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران، ایران.
چکیده
این مقاله به ارزیابی علامت و میزان اثر نا خطی متغیرهای اقتصادی اجتماعی مهم و نیز توسعه مالی بر آلودگی محیط‌زیست می‌پردازد. به‌طور مشخص، تعامل متغیرهای اقتصادی اجتماعی با توسعه مالی (که با نسبت اعتبارات داخلی به GDP اندازه‌گیری شده است) در اثرگذاری بر انتشار CO2 موردمطالعه قرار می‌گیرد. در این راستا از تکنیک رگرسیون انتقال ملایم پانل(PSTR) با استفاده از داده‌های سالانه 16 کشور دارای درآمد متوسط (شامل ایران و برخی کشورهای BRIC) طی دوره 1970-2013 برای پاسخ دادن به سؤالات تحقیق استفاده‌شده است. ازجمله نتایج مقاله این است که سطح ستاده کل اقتصاد و مصرف انرژی درمجموع اثر مثبت و معنادار بر انتشار CO2 دارند؛ اما اثر آن‌ها در سطوح بالاتر توسعه مالی به ترتیب تضعیف و تقویت می‌شوند؛ یعنی توسعه مالی انگیزه مناسب برای بکار گیری فناوری دوستدار محیط‌زیست در کل اقتصاد فراهم کرده؛ اما در به‌کارگیری فناوری‌های کارا در مصرف سوخت ناکام بوده است. همچنین با افزایش سطح توسعه مالی اثر جمعیت بر انتشار CO2 تشدید می‌شود. سطح توسعه مالی اثر مثبت و معنادار بر سطح آلاینده‌ها دارد. سطح آستانه برای متغیر توسعه مالی 34 درصد برآورد شده که معنادار است و بیان می‌کند که تا این مقدار آستانه، اثر مثبت توسعه مالی بر آلاینده‌ها با نرخی فزاینده زیاد می‌شود.
کلیدواژه‌ها
)